Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Σχετικά με τη χρήση της αγγλικής γλώσσας στην ελληνική καθημερινότητα

Τα τελευταία χρόνια έχει παραγίνει το κακό με την αχαλίνωτη χρήση των αγγλικών για του ψύλλου τό πήδημα. Η αρχή έγινε με τους τίτλους των κινηματογραφικών ταινιών, που όλο και συχνότερα παραμένουν αμετάφραστοι, ακόμα κι όταν αυτοί δεν βασίζονται σε κάποιο δυσμετάφραστο στα ελληνικά λογοπαίγνιο, αλλά αποτελούνται από τετριμμένες λέξεις. Γιατί η ταινία «Βαβέλ» λόγου χάριν θα πρέπει να τιτλοφορείται «Babel»;

  Στη συνέχεια άρχισαν να μη μεταφράζονται ούτε οι τίτλοι θεατρικών έργων, ιδίως εκείνων που ανεβάζονται από μικρές θεατρικές ομάδες, ευκαιριακές πολλές φορές, πού απευθύνονται ως επί το πλείστον σε νεανικό κοινό. Και τι να πει κανείς για τις ονομασίες διαφόρων χορευτικών ομάδων; Εκεί έχει παραγίνει το κακό. ΄Οσο γιά τα περιοδικά ποικίλης ύλης και κυρίως για τα δωρεάν προσφερόμενα ούτε πού να γίνεται λόγος. Αυτά είναι γραμμένα στα ελληνοαγγλικά, και μάλιστα οι αγγλικές λέξεις γράφονται με τους λατινικούς χαρακτήρες τους. Το πιο εξοργιστικό ωστόσο είναι όταν το κατ’ εμέ τούτο πρόβλημα αφορά παραστάσεις της Εθνικής Λυρικής Σκηνής ή του Φεστιβάλ Αθηνών, που τις χρηματοδοτεί το ελληνικό κράτος από την τσέπη των ελλήνων φορολογουμένων (βλ. π.χ. τις παραστάσεις του χοροδράματος «Αμερικανικό ΄Ονειρο», που δόθηκε στο θέατρο Ακροπόλ από τις 22/4-6/5/07 και που όλοι οι τίτλοι των επί μέρους κομματιών ήταν αμετάφραστοι). Αρκεί επίσης να ρίξει μια ματιά στα προγράμματα του Φεστιβάλ Αθηνών, όπου όμως καμιά φορά οι γερμανικοί ή γαλλικοί τίτλοι βρίσκουν παραδόξως μεταφραστή.

  Σκέφτομαι πως, όταν όλα τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας έχουν υπέροχα μεταφραστεί στη γλώσσα μας, δεν θα πρέπει δα να είναι τόσο δύσκολο να μεταφραστούν οι δυο-τρεις λεξούλες ενός τίτλου. Κι όμως φαίνεται εκ των πραγμάτων πως είναι αδύνατον. Ειδάλλως, πώς γίνεται να απαιτείται από τους έλληνες θεατές να μιλούν αγγλικά για να μπορούν να καταλαβαίνουν στη χώρα τους τι πρόκειται να δουν επί σκηνής; Γιατί το «Paradox» σε χορογραφίες του Κίλιαν δεν μπορούσε να μεταφραστεί ως «Παράδοξο», αφού πρόκειται επιπλέον για ελληνικότατην λέξη; Τέτοιος σνομπισμός του χειρίστου είδους δεν υπήρξε ούτε τότε που οι κόρες των καλών οικογενειών έπρεπε να παίζουν πιάνο και να μιλούν γαλλικά, ώστε να μπορούν να αποκατασταθούν ευκολότερα. Τηρου-μένων των αναλογιών, στις μέρες μας θα πρέπει, θαρρώ, να παίζουν κίμπορντς και να μιλούν αγγλικά.

  Εξάλλου μπορώ, με μεγάλη εκ μέρους μου παραχώρηση, να δεχτώ τα ονόματα των ξένων μουσουργών ή μουσικών να γράφονται με λατινικά στοιχεία, εφόσον το αλφάβητο της γλώσσας τους είναι το λατινικό. Γιατί όμως θά πρέπει τα σλαβικά ονόματα να γράφονται κι αυτά με λατινικά στοιχεία και όχι με σλαβικά; Κι αφού κανείς δεν θα μπορεί να τα διαβάσει με το σλαβικό αλφάβητο, ας τα γράφουν εν τοιαύτη περιπτώσει με ελληνικά στοιχεία, αφού το ελληνικό αλφάβητο μπορεί να αποδώσει με μεγαλύτερη φωνητική πιστότητα ένα ξένο όνομα από οποιοδήποτε άλλο αλφάβητο.


   Φοίβος Ι. Πιομπίνος



Πηγή
http://www.starwalkersng.gr/node/538

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου